Μεγάλος πληθυσμός προσφύγων (3000 αρχικά) σε ένα χωριό 1700 κατοίκων
Ο αριθμός που θα πρέπει να ενταχθεί είναι ανεπίτρεπτα μεγάλος, για ανθρώπους που ακόμη δεν έχουν αποκτήσει συνείδηση διαμονής στον τόπο μας. Θα πρέπει να ενταχθεί εργασιακά, να εναρμονιστεί με τους κατοίκους και να αποφευχθούν όποιες αντιθέσεις. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ομαλά σε τέτοια πληθυσμιακή ανισότητα.
Χωριό χωρίς καμία δημόσια υποδομή (νοσοκομείο, κέντρο υγείας, ασθενοφόρο, αστυνομικό τμήμα, κλπ). Τυχόν εξυπηρέτησή τους αρχικά από οργανώσεις και μεταφερόμενες υπηρεσίες, θα είναι εφήμερες.
Η απόφαση της τοποθεσίας είναι ένα πολιτικό ξεφόρτωμα του Δημάρχου και του συμβουλίου, καθώς έχει το ελάχιστο πολιτικό/ψηφοθηρικό κόστος, τοποθετώντας το στο πιο ακραίο σημείο του δήμου και του νομού, που δεν συνορεύει με κανένα απολύτως άλλο διαμέρισμα του Δήμου και του Νομού Πέλλας. Οι αντιδράσεις των Γιαννιτσών για την τοποθέτηση του σημείου στα Γιαννιτσά, οδήγησαν σε άμεση αλλαγή σχεδίων και κατέληξαν σε εμμονή για το σημείο των Αθύρων, από τον Δήμαρχο. Η εμμονή του αυτή έδωσε και την αντίστοιχη έκταση δημοσιότητας στο θέμα.
Η όποια φροντίδα και μέριμνα του κράτους, θα πάψει σύντομα, όπως μας έχουν διδάξει οι μέχρι τώρα πολιτικές. Ο προσφυγικός λαός θα αναζητήσει τοπικά τρόπους επιβίωσης, πράγμα που δεν μπορεί να υποστηρίξει και αν υπάρξει πίεση, να αντέξει το χωριό. Η όποια θετική γνώμη των προσφύγων για την υποστήριξή τους από την πολιτεία ενδέχεται να μετατραπεί σε αγανάκτηση που ενδεχομένως να δημιουργήσει προβλήματα στον μικρό αναλογικά πληθυσμό.
Δεν υπάρχει η δυνατότητα εργασίας, οπότε σύντομα θα είναι ένας πληθυσμός χωρίς αντικείμενο και με κίνδυνο παραβατικότητας.
Η ακαταλληλότητα του σημείου για διάφορους λόγους (έλλειψη δέντρων, έδαφος με υψηλό κορεσμό υγρασίας και χαμηλή απορροφητικότητα, μεγάλο πρόβλημα κουνουπιών, κανένα σημείο εξυπηρέτησης εκεί κ.α.) θα κάνει δυσμενή την διαμονή τους, αναγκάζοντάς τους να έχουν βλέψεις προς το μικρό χωριό, αντιδρώντας στις συνθήκες διαβίωσής τους.
Οι τοπικές γεωργικές παραγωγές και οι κτηνοτροφικές μονάδες, που βρίσκονται ακόμη και στην ίδια εντελώς έκταση με το υπό εξέταση σημείο κινδυνεύουν από την αφύλακτη επιδρομή, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες άνω παραμέτρους.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Η αντίδραση των κατοίκων δεν είναι ως προς τους ανθρώπους της Συρίας. Με αυτούς ή με όποιον πρόσφυγα, δεν υπάρχει κανένας λόγος εναντίωσης και διωγμού. Η εναντίωσή είναι ως προς την πολιτική απόφαση και δράση, που δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με σφαιρικότητα, αλλά μόνο με ψηφοθηρικούς λόγους (ελάχιστοι ψηφοφόροι στα Άθυρα, κανένα άλλο συνορευόμενο πληθυσμιακό συγκρότημα του Δήμου στο σημείο).
Το χωριό δεν βάζει μπροστά το οικονομικό όφελος, από την αγοραστική δύναμη των προσφύγων με πρόσχημα την φιλάνθρωπη φιλοξενία. Η επιφανειακή και μεροληπτική εξέταση του θέματος, θα δημιουργήσει προβλήματα με μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος.
Η κάθε πολιτική οντότητα ξεφορτώνεται το πρόβλημα στην υπο..οντότητα (από τις Διεθνείς εώς τις Δημοτικές αποφάσεις), και στοχοποιούνται οι τελικοί αποδέκτες, που αντιδρούν.
Η αντίδραση των κατοίκων έγινε με ειρηνικό τρόπο, εμποδίζοντας χωροταξικά την εξέλιξη του Δημοτικού σχεδίου. Τυχόν έλεγχοι από υπηρεσίες δεν εμποδίστηκαν. Η συγκέντρωση των κατοίκων είναι πολιτική αντίδραση, στην πολιτική απόφαση. Δεν κάψαμε το στρατόπεδό μας (η οποία αντίστοιχη κίνηση μέσα στην πόλη των Γιαννιτσών, άλλαξε εντελώς τα σχέδια του Δημάρχου, καθώς μάλλον με την φωτιά κάηκε το έδαφος και δεν μπορεί να στήσει πλέον σκηνές εκεί).
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Ως άμεσο μέτρο θα πρέπει να ενταχθούν σε μία πολυπληθέστερη τοποθεσία (αν πρέπει να κατοικήσουν εντός του Δήμου), με κατάλληλη υποδομή, ώστε να έχουν τις αντίστοιχες δυνατότητες να ενταχθούν στην ζωή της τοπικής κοινωνίας. Θα μπορούσε με όλες τις υπηρεσίες που διαθέτουν τα Γιαννιτσά (κοινωνικές, πολιτικές, ασφαλείας, πληθυσμιακής αναλογίας κτλ) να εντάξει τον προσφυγικό πληθυσμό με ομαλό και ελεγχόμενο τρόπο.
Οι πρόσφυγες δεν είναι σκουπίδια, για να τους ξεφορτώσουμε στο πιο απομακρυσμένο σημείο με το μικρότερο πολιτικό κόστος, αλλά πρέπει να εξασφαλίσουμε συνθήκες για τον εισερχόμενο αλλά και για τον τοπικό πληθυσμό.
Οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους δεν είναι κατοικίδια. Είναι άνθρωποι με όλα τα δικαιώματα για ζωή, ελευθερία, ειρήνη και ευημερία. Δεν θέλουμε πρόσφυγες κοντά μας, επειδή συμπαθήσαμε το παιδάκι τους και θέλουμε για μια εβδομάδα να τους δίνουμε γάλα, οπότε και φωνάζουμε να τους φέρουν δίπλα μας. Χρειάζονται στρατηγική αντιμετώπιση και οργανωμένη λύση με υπόβαθρο, για να να μπορούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά και να σταθούν στα πόδια τους. Η φιλανθρωπόμορφη ελεημοσύνη, δεν είναι επιθυμητή από κανέναν άνθρωπο και η όποια προσωρινή βοήθεια, θα πρέπει να έχει στόχο την σύντομη και ομαλή μετάβασή τους σε κοινωνία με υγιή βάση.
Η απάνθρωπη τακτική του να συγκεντρώνουμε τους πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με αστυνομικές δυνάμεις είναι η ορθή αντιμετώπιση του θέματος; Συγκεντρωμένοι για να τους μεταχειριζόμαστε μαζικά; Να τους ελέγχουμε μαζικά; Να μπορούμε να τους διατάζουμε, για το που θα πάνε ή τι θα μπορούν να κάνουν; Ή για να συγκροτούν κοινωνία ομοιογενή; Να έχουν δύναμη σαν ομάδα; Ξέρουμε ότι θα μείνουν εδώ και συνεχίζουμε να οργανώνουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης; Ορίστε; Διότι αν πραγματικά θέλουμε να δείξουμε το ανθρώπινο πρόσωπο του Έλληνα, θα τους δίναμε την ελευθερία να επιλέξουν που θέλουν να βρίσκονται, ή θα δημιουργούσαμε μικρούς χώρους φιλοξενίας διάσπαρτους σε όλη την Ελλάδα, όχι στρατόπεδα. Πχ 10 άτομα ανά δήμο ή κοινότητα, ή ανάλογα με τον πληθυσμό του κάθε τόπου, σε αίθουσες που υπάρχουν. Ώστε να μπορούν να έχουν την αντίστοιχη φιλοξενία και να μπορέσουν να ενταχθούν στις κατά τόπους κοινωνίες.
Ρατσιστής δεν είναι αυτός που βλέπει σφαιρικά και με ψυχραιμία το θέμα (ο πανικός ανήκει στην πολιτική ηγεσία). Επιπλέον οι επιλογές δράσης των Αθύρων, είναι αποφάσεις των ενηλίκων και όχι των μαθητών (κύριε Λυκειάρχη, αν είναι σωστές οι πληροφορίες για την επίπληξη των μαθητών). Στα παιδιά δίνουμε ερεθίσματα να σκεφτούν και να κρίνουν μόνα τους και δεν δίνουμε έτοιμη την προσωπική μας θέση, προσβάλοντάς τα! Για τους ενήλικες, ελεύθερα την γνώμη σας, αλλά έξω από το σχολείο!
Ίσως θα πρέπει να νοιαζόμαστε και να αντιδρούμε (άμεσα ή μέσω των πολιτικών εκπροσώπων, χα!), και για τους βομβαρδισμούς και τους διωγμούς, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στην ρίζα του και όχι μόνο να χτυπάμε στην πλάτη παρηγορητικά, τους ανθρώπους αποδέκτες των καταστροφών.
Να σημειώσουμε ότι πρόκειται για άρθρο ”ευθύνης” κατοίκων του χωριού.
//www.logospellas.gr/
Απάντηση