ΑΡΘΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ο Γενάρης του Σκοπιανού

Άρθρο του Τάσου Τασιόπουλου

– “Έκαστος εκ των ιδίων αυτού πράξεων ή δοξασθήσεται ή αισχυνθήσεται”  έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι πράγμα που επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη μιας κατηγορίας κομπλεξικών χαμηλού προβληματικού επιπέδου που προσπαθούν να προβάλουν παντοιοτρόπως την δεδομένη ανυπαρξία τους.

– Είναι βέβαιο λοιπόν πως αν τα κόμματα είχαν ιδεολογική ραχοκοκαλιά και στελέχη μαχητικής ανιδιοτέλειας τότε το λειτούργημα της πληροφόρησης δεν θα γίνονται έρμαιο της καμαρίλας και η σταλινοποίηση των κομμάτων δεν θα επιβάλλονταν και από τους όρους λειτουργίας της δημοσιογραφίας έντυπης και ηλεκτρονικής επειδή αυτή με τη σειρά της γνωρίζει καλά με άκρατο αμοραλισμό, να κολακεύει.

– Στην εφημερία “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” στις 26 Μαΐου του 1992 ο δημοσιαγράφος ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΝΕΤΑΣ χτυπούσε τον κώδωνα του κινδύνου για το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ γράφοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:

– “Υπάρχει μια εύλογη, απόλυτα δικαιολογημένη ανησυχία για την πορεία των Εθνικών μας θεμάτων που υπαγορεύει μια αποφασιστική στάση, ψυχραιμία, ετοιμότητα και ομοψυχία για την αντιμετώπιση των εθνικών κινδύνων. Είναι απαράδεκτο να καλλιεργείται ένα κλίμα μοιρολατρίας και φόβου ότι διολισθαίνουμε σε έναν “έντονο εθνικισμό” γιατί στην Ευρώπη ουδείς ασχολείται σοβαρά αν η ψυχή μας  είναι το όνομά μας ή αν το όνομά μας είναι η ψυχή μας”, και συνεπώς συνεχίζει, ο κ. Νέτας  κατά την άποψη των ξένων, “η Ελλάδα πρέπει να ενδώσει να υπακούσει και να μην ξοδεύεται σε υποθέσεις που δεν αξίζουν τον κόπο, όπως είναι η υπόθεση των Σκοπίων της Κύπρου ή του Αιγαίου”.

– Σήμερα διαπιστώνουμε πως στην Ελλάδα τότε υπήρξε ο απαιτούμενος “εθνικισμός”  ώστε να υπάρξει η αποφασιστική στάση, η ψυχραιμία, η ετοιμότητα και η ομοψυχία που εκφράστηκε από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και έτσι ξεπεράστηκαν οι πιέσεις του διεθνούς παράγοντα και η χώρα απέδειξε πως “το όνομά μας είναι η ψυχή μας”.

– Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε και δυστυχώς σήμερα στην χώρα μας δεν υπάρχει ο απαιτούμενος εθνικισμός – όχι με την έννοια του σοβινισμού, αλλά του πατριωτισμού – για να βρούμε το δίκιο μας και είναι βέβαιο ότι ο Γενάρης του 2019 σε τίποτα δεν μοιάζει με το 1992 αφού παραδώσαμε το δόγμα πως “το όνομά μας είναι η ψυχή μας” με τους σχεδιασμούς της φάρσας NOVARTIS, εγκαταλείποντας τους κινδύνους που μας περιζώνουν με τα καραγκιοζιλίκια του ΖΑΕΦ όταν μπροστά στα μούτρα μας κοροϊδευτικά λέει αφού πήρε ό,τι ήθελε ότι “ η Ελλάδα δικαιούται να είναι χώρα ηγέτης”.

– Ο κ. ΖΑΕΦ πολύ καλά κάνει και αγνοεί τα όσα προηγήθηκαν, καθώς στις 3 Νοεμβρίου του 1992, πάλι στην “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” ο ίδιος δημοσιογράφος αναφέρει επί λέξη: “ ΄Όσοι είχαν προβλέψει ότι με την απόφαση της Λισαβόνας θα μπορούσε να κλείσει με ευνοϊκή για την Ελλάδα λύση το μακεδονικό θέμα, δικαιώθηκαν.

– Το θέμα όμως δεν θα κλείσει εύκολα και θα δοθούν πολλές ακόμη σκληρές μάχες με αβέβαιη την έκβαση”.

– Το τραγικό για την Ελλάδα είναι ότι φτάσαμε σε μια κυβέρνηση η οποία ήταν αντίθετη με τη δημιουργία ενός αρραγούς εθνικού μετώπου και άρα έτοιμη για κάθε υποχώρηση η οποία δυστυχώς μας οδήγησε στις Πρέσπες και από εκεί στον Γενάρη του Σκοπιανού όπου μόνον ανιστόρητοι – όπως γράφει ο ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΝΕΤΑΣ στις 3 Νοεμβρίου του 1992- δεν γνωρίζουν ότι κατασκευάστηκε “μακεδονική εθνότητα”, κατασκευάστηκε “μακεδονική γλώσσα” που δεν έχει καμιά σχέση με την Ελληνική που μιλούν οι Μακεδόνες και κατασκευάστηκε “μακεδονικό κράτος” για να εξυπηρετηθούν επεκτατικές βλέψεις”.

– Συνεπώς είναι ύβρις όσοι εκδηλώνουν τα πατριωτικά τους αισθήματα και δεν δέχονται να γίνει καμιά υποχώρηση στο όνομα της Μακεδονίας, να χαρακτηρίζονται Εθνικιστές γιατί όσοι το κάνουν αυτό απλά θέλουν να κουκουλώσουν δικές τους λερωμένες φωλιές.

 

Τάσος Τασιόπουλος

 

ΥΓ1. Το 2014 όλοι σχεδόν πίστευαν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος από τον να σχίσουμε τα μνημόνια όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ.

– Η αυταπάτη αυτή έπρεπε δυστυχώς με ασύμμετρο κόστος να διαλυθεί. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανέλαβαν τον ρόλο και του φορέα και του φονέα όχι μόνον στο οικονομικό αλλά και στα εθνικά θέματα με πρώτο και καλλίτερο το Σκοπιανό.

ΥΓ2. Απόρροια της απλής αναλογικής του “ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ”  είναι η όρεξη πολλών να παίξουν το ρόλο των ΑΝΕΛ στις δημοτικές παρατάξεις.

– Στον δήμο μας είναι 3-4 τέτοιοι, παρ’ όλα αυτά όμως έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία δεν έσκασε μύτη ακόμα.

– Άραγε γιατί;

– Και ο αμοραλισμός που κολακεύει τη μάζα τί γίνεται;

ΥΓ3. Κάποτε έλεγαν ότι η “πολιτική” ήταν κατάντια, σήμερα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατήντησε γελοιότητα, υποτακτική στα συμφέροντα άλλων.

Απάντηση