ΑΡΘΡΑΗΜΑΘΙΑΙΣΤΟΡΙΚΑ

Ένα όμορφο Ρουμλουκιώτικο σπίτι στο Νησί Ημαθίας και η τραγική ιστορία του ιδιοκτήτη του – Γράφει ο Δημήτρης Πανταζόπουλος*

Οικοδομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, από τον ιδιόκτητη του Βασίλειο Σαλιάρα του Σωτηρίου.

Ο Βασίλειος Σαλιάρας, ένας από τα εννέα αδέρφια, έχει την δική του άγνωστη προσωπική ιστορία, που έχει αναφορά όμως στην σύγχρονη του Ρουμλουκιού και της Μακεδονίας.

Τον Νοέμβρη του 1912, λίγες ημέρες μετά την Απελευθέρωσή μας, κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Ελληνικό στρατό και έλαβε μέρος στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο και στον Α’ Παγκόσμιο, όπου είχε πλέον τον βαθμό του υπαξιωματικού.

Αιχμαλωτίστηκε, μαζί με όλο το Σύνταγμα, που υπηρετούσε, από τα τότε Γερμανικά Στρατεύματα και παρέμεινε ως αιχμάλωτος πολέμου στο Γκέρλιτς της Αυστρίας για δυο χρόνια, μέχρι την απελευθέρωση του, μετά την νίκη των Συμμάχων της Αντάντ (υπάρχει σχετική φωτογραφία του από εκείνη την εποχή που θα την κοινοποιήσουμε αργότερα).

Επέστρεψε στο χωριό του, το Νησί, με βεβαρημένη την υγεία του.

Μάλιστα, η πρώτη επαφή του με το Ρουμλούκι, ήταν το χωριό Μακροχώρι (τότε ακόμη με το παλιό όνομα Μικρογούζι), όπου είχε την πρότερη καταγωγή η οικογένειά του, με το παλιό της επίθετο Φωτόπουλος και είχε κοντινούς συγγενείς.

Με μεγάλη δυσκολία τον αναγνώρισαν τότε, σύμφωνα με την αφήγηση της ξαδέρφης του Λεμονιάς Γκολέτσα, το γένος Γιαννοπούλου (έτος γέννησης 1901, η αφήγηση της οποίας είναι ηχογραφημένη από τον γράφοντα).

Έκτοτε, διαβιώντας στο παραλίμνιο χωριό του, το Νησί, δημιούργησε περιουσία καλή με πολλά πρόβατα και καλλιέργεια του γεωργικού κλήρου που έλαβε, όπως όλοι οι συγχωριανοί του μετά την αποξήρανση της παλιάς Λίμνης των Γιαννιτσών (Βάλτος).

Κατά την διάρκεια της Κατοχής, εντάχτηκε στο Ε.Α.Μ.

Για έναν τενεκέ τυριού που δεν έδωσε σε έναν παλιό αγροφύλακα του χωριού του, και καλώς έπραξε, καθώς ήταν νοικοκύρης και μπαρουτοκαπνισμένος στους Εθνικούς Αγώνες, πλήρωσε το τίμημα με την ζωή του.

Σε επιδρομή των Ταγμάτων Ασφάλειας (συνεργάτες των Γερμανών) του Πούλου από την Κρύα Βρύση, συνελήφθη (κατόπιν καταγγελίας του αγροφύλακα, που δεν του έδωσε το τυρί), μαζί με άλλους πέντε συγχωριανούς του, και εκτελέστηκε από αυτούς με απάνθρωπο τρόπο.

Τους έδεσαν με αγκαθωτό σύρμα, χέρια, πόδια και λαιμό και τους έσφαξαν με μαχαίρι, όπως τα πρόβατα.

Αυτός ο ήρωας, είχε ίδιο τέλος στην ζωή του όπως και άπειροι άλλοι Έλληνες.

Δεν τον πείραξαν οι Γερμανοί και τον σκότωσαν οι Έλληνες συνεργάτες τους, για το πλιάτσικο και μόνο, όπου να σημειωθεί πως ο επικεφαλής τους Πουλος, όταν πληροφορήθηκε το γεγονός, επέπληξε τους άντρες του, διότι ήταν μαζί αιχμάλωτοι στην Αυστρία και τον γνώριζε προσωπικά.

Έγραψα την άνω ιστορία, σε συνδυασμό με την φωτογραφία, διότι η απόλυτη άποψή μου είναι πως πρέπει να γράψουμε την ιστορία των χωριών μας του Ρουμλουκιού, μέσα από τις προσωπικές μικρές άγνωστες ιστορίες των ανθρώπων τους.

Κάλο και πολύτιμο είναι το αρχειακό υλικό, που διασώζεται σε διαφορές πήγες και αρχεία, αλλά όταν χάσουμε την λαϊκή μνήμη, δεν έχει αξία, διότι άπλα θα απολεστεί ότι πολυτιμότερο υπάρχει: Οι θύμισες των προγονών μας.

 

Απάντηση