Ελλάδα-Περιφέρεια
Του Κωνσταντίνου Υψηλάντη
Γεωπόνου BSc, MSc, MA, PhD
Η ελληνική κοινωνία ζει ένα δράμα που φαίνεται να επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά και στον ίδιο ανησυχητικό βαθμό όπως στο παρελθόν: το κύμα της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Περίπου 500.000 Έλληνες εκτιμάται ότι άφησαν την χώρα μας από το 2010 μέχρι σήμερα προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Η σημαντική ποιοτική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι το υψηλό επίπεδο κατάρτισης των μεταναστών μας. Επιστήμονες από όλα τα επιστημονικά πεδία, «φωτεινά» μυαλά, πολλοί από αυτούς κάτοχοι master ή/και διδακτορικών ξεκίνησαν μια νέα ζωή υποσχόμενη τουλάχιστον μια θέση εργασίας. Το 10% περίπου του ενεργού πληθυσμού προσφέρει την εργασία του όχι στη χώρα που τον σπούδασε, αλλά σε μια ξένη χώρα. Τι αρνητικό να αποτιμήσει κανείς; Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν από την Πολιτεία και τις οικογένειες για σπουδές-κατάρτιση; Την πτώση του ΑΕΠ περίπου κατά 10% (λόγω της μετανάστευσης) και την έλλειψη διαδοχής των γενεών στην παραγωγική διαδικασία; Το ότι βελτιώνεται η παραγωγή των ξένων χωρών με έτοιμο ανθρώπινο δυναμικό και η εγχώρια μειώνεται συνεχώς; Την κατάρρευση του ασφαλιστικού; Η ζημιές από την κρίση του συστήματος έχουν τεράστιες συνέπειες όχι μόνο σήμερα για τις τσέπες μας, αλλά και για το μέλλον της χώρας. Τα αδιέξοδα μπροστά μας είναι πολλά και με τη συγκεκριμένη πολιτική ρότα η περαιτέρω φτωχοποίηση φαίνεται δεδομένη.
Με τις θεσμικές αλλαγές που επήλθαν στην αυτοδιοίκηση, δημιουργήθηκαν στη χώρα μας νέες δυνατότητες. Οι 13 Περιφέρειες της χώρας απέκτησαν κατά κάποιο τρόπο «μηχανισμούς» τοπικών διοικήσεων-κυβερνήσεων. Το έργο όμως των Περιφερειών μέχρι σήμερα αποδεικνύεται φτωχό. Ο σημαντικότερος λόγος για μια τέτοια αρνητική εξέλιξη είναι η μη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Η Περιφέρειες αποτελούν μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Δύσκολα στη λύση προβλήματα, ανθρώπινο δυναμικό σε ρόλο κομπάρσου, ανισότητες, μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό. Επιπρόσθετα, προσωπικό με ανώτερα προσόντα λόγω της μη αξιοποίησής του δείχνει την τάση φυγής (όπως παρατηρείται σε όλη την ελληνική κοινωνία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΚΜ), μια κατεξοχήν αγροτική περιφέρεια, όπου και η μεταποίηση σε μεγάλο βαθμό είναι επακόλουθο του αγροτικού τομέα (εδώ ο πολλαπλασιαστής ΑΕΠ της αγροτικής παραγωγής ίσως περνάει το πέντε). Η ΠΚΜ δεν κατάφερε να συντονιστεί με τις άλλες περιφέρειες για την διεκδίκηση περισσότερων πόρων από τα ΤΕΠ, ΠΕΠ, όπως επίσης να παίξει ενεργό ρόλο στη διαχείριση των επιδοτήσεων των αγροτών, ρόλος που χάνεται πλέον τελειωτικά παρά τις προσπάθειες που έγιναν σε συνδικαλιστικό-επιστημονικό επίπεδο από τους φορείς των γεωτεχνικών. Επίσης η ΠΚΜ, δεν έκανε έγκαιρη παρέμβαση σε θέματα δασικών χαρτών/βοσκοτόπων (παρά τις επισημάνσεις) με αποτέλεσμα την απώλεια πόρων από τους κτηνοτρόφους. Στα προγράμματα κωνοποκτονίας απέτυχε, με δεκάδες διαμαρτυρίες πολιτών για οχλήσεις εξαιτίας της μη σωστής εφαρμογής των σχετικών χημικών προϊόντων. Ο συντονισμός μεταξύ διευθύνσεων του πρωτογενούς τομέα ήταν κατώτερος των περιστάσεων με αποτέλεσμα δυσλειτουργίες, έλλειψη υποστήριξης, διαφορές-ανισότητες μεταξύ των ενοτήτων, υπερβολικό γραφειοκρατικό έργο σε ορισμένους υπαλλήλους. Έτσι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αρκετών υπαλλήλων αυτό οδήγησε σε καθυστερήσεις και παράπονα πολιτών. Φυσικά και τα λάθη στις διαδικασίες και τη διαχείριση του προσωπικού είναι η σημαντικότερη παράμετρος, όπως επίσης οι ελλείψεις σφαιρικών γνώσεων και ανάδειξης νέων στελεχών που συνδυάζουν τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Όπως δεν τυχαίο το γεγονός ότι (από το 2014) δέκα κάτοχοι διδακτορικών τίτλων (10!!!) είναι σε φάση αποχώρησης, ή αποχώρησαν ήδη (ακολουθούν και δύο μεταπτυχιακά) από τη Γενική Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της ΠΚΜ (την έδρα της περιφέρειας και τις λοιπές ενότητες), σε αναζήτηση καινούργιων ευκαιριών σε καλύτερο εργασιακό περιβάλλον. Μια μικρογραφία της Ελλάδας, μια αιμορραγία που δεν θα σταματήσει με την υφιστάμενη πολιτική της διοίκησης που δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει ανθρώπους με προσόντα. Στην πιο σημαντική για την ανάπτυξη γενική διεύθυνση του πρωτογενή τομέα!!! Κλειστά κλαμπ, αδιαφορία για τα προσωπικά προβλήματα των υπαλλήλων, έλλειψη μέριμνας για την καθαριότητα στους χώρους εργασίας (επί ένα εξάμηνο!!), τοποθετήσεις προϊσταμένων πολιτικού (κυρίως) χαρακτήρα, ανακύκλωση αντί rotation και όλα αυτά λίγο πριν την έναρξη των κρίσεων προϊσταμένων με αντικειμενικά κριτήρια. Καμία προσπάθεια για νέες προσλήψεις προσωπικού, παρά μόνο συνεχής αποδυνάμωση των περιφερειακών ενοτήτων. Η υποβάθμιση του ρόλου έμπειρων διδακτόρων αλλά και των κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων σε συνδυασμό με τις «παράξενες» τοποθετήσεις είναι ένδειξη της σημασίας που δίνει η διοίκηση στα στελέχη με ανώτερα προσόντα (άγνοια ή ανθρώπινη αδυναμία;). Για την ΠΚΜ άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και το κύμα φυγής θα ενταθεί εφόσον εφαρμοστεί και η αναμενόμενη «κινητικότητα».
Απάντηση