Με ομιλία του Πρωθυπουργού ξεκίνησε το 12ο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ χθες, ανήμερα της 45ης επετείου από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέφρασε τις προσδοκίες του από την ΟΝΝΕΔ, μίλησε για την παράταξη αλλά αναφέρθηκε και στην προχθεσινή απεργία, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι έγινε «γιατί με τις νέες ρυθμίσεις, οι επαγγελματίες εργατοπατέρες χάνουν τα προνόμια τους!».
«Το συνέδριό σας είναι, νομίζω, το καλύτερο δώρο για τα 45 χρόνια που γιορτάζει, σήμερα, το κόμμα μας. Η παράταξη που στέριωσε τη Δημοκρατία στη χώρα, ενδυναμώνοντας τους θεσμούς και ενώνοντας τους πολίτες. Που κράτησε όρθια την πατρίδα, όταν αυτή βρέθηκε σε κίνδυνο. Και που σήμερα την οδηγεί και πάλι σε ένα μέλλον ανάπτυξης και προόδου. Είμαστε αυτοί που έθεσαν την ατομική πρωτοβουλία στην υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας. Και αξιοποιούμε την μεγάλη μας παράδοση για να χτίσουμε γόνιμα το μέλλον μας. Γιατί λίγα κόμματα μπορούν να υπερηφανευτούν γι’ αυτό που μπορεί και κάνει η Νέα Δημοκρατία: να σκύβει με σύνεση στο χθες ώστε να αντλεί χρήσιμα διδάγματα για το αύριο» είπε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός.
«Να μας βάλετε δύσκολα!» – Οι προσδοκίες του από την ΟΝΝΕΔ
«Όταν προ τριετίας, τον Οκτώβριο του 2016, μιλούσα στο συνέδριο επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ, ήμουν βέβαιος ότι η οργάνωσή μας θα ξεπερνούσε τα προβλήματά της. Και, πράγματι, μέσα σε ένα 6μηνο κερδίσατε το μεγάλο στοίχημα: Η ΟΝΝΕΔ ανασυντάχθηκε χωρίς την παραμικρή απώλεια στο δυναμικό της. Ως αντιπολίτευση, επί τρία χρόνια, η ΟΝΝΕΔ μάς έκανε εύκολη τη ζωή. Δουλέψαμε μαζί, παλέψαμε μαζί, κερδίσαμε μαζί. Ως Κυβέρνηση όμως σήμερα σάς ζητώ ακριβώς το αντίθετο: Να μας βάλετε δύσκολα! Να γίνετε οι πιο αυστηροί κριτές μας στην προσπάθεια να φέρουμε «το αύριο, τώρα», όπως λέει και το φετινό σας μήνυμα.
Από την ΟΝΝΕΔ, λοιπόν, έχω μόνο προσδοκίες και μίαν απαίτηση. Να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ορμή. Να γίνει κυψέλη των ιδεών της εποχής, αλλά και φορέας ενός νέου ακτιβισμού -του «ακτιβισμού του 21ου αιώνα». Αυτού, που παρεμβαίνει στα σύγχρονα προβλήματα όχι με θεωρητικές διακηρύξεις ή άναρθρες κραυγές. Αλλά, με καθημερινή δουλειά!»
Οι προκλήσεις των καιρών που ζητούν απαντήσεις είναι πολλές: Η κλιματική κρίση και η πράσινη ανάπτυξη. Η διάχυση της τεχνολογίας και η μόνιμη απασχόληση. Και οι σύγχρονες ανισότητες. Όπως και πολλά είναι τα παλαιά προβλήματα που ζητούν τη σημερινή τους μετάφραση. Η αποτύπωση του υπεύθυνου πατριωτισμού και η ρεαλιστική διαχείριση του Μεταναστευτικού είναι μόνο δύο από αυτά…
Όταν κάποιοι έβλεπαν το πανεπιστήμιο ως φέουδο και δίοδο πολιτικής καριέρας, η ΟΝΝΕΔ ζητούσε Παιδεία συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και την οικονομία
Η ΟΝΝΕΔ βρέθηκε συχνά μπροστά απ΄ την εποχή της. Όταν άλλοι μιλούσαν μονοδιάστατα για «συλλογικότητες» που πνίγουν τις προσωπικότητες, η οργάνωσή μας πρότασσε την ατομική ευθύνη, εναρμονισμένη με τη μαζική δράση. Όταν κάποιοι έβλεπαν το πανεπιστήμιο ως φέουδο και δίοδο πολιτικής καριέρας, η ΟΝΝΕΔ ζητούσε Παιδεία συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και την οικονομία. Όταν οι περισσότεροι υμνούσαν τον κρατισμό, η δική μας παράταξη πρότεινε την ιδιωτική πρωτοβουλία ως τον δρόμο της ανάπτυξης.
Ήδη, με το δεύτερο νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, τα πανεπιστήμια είναι πια ελεύθερα από τον βραχνά της παρανομίας, της βίας και της παρεμπόδισης της ελεύθερης διδασκαλίας. Χρέος δικό σας είναι να αξιοποιήσετε τώρα το νέο θεσμικό περιβάλλον, ώστε να αποκαταστήσετε το αληθινό άσυλο: Το άσυλο της γνώσης, των ιδεών και του ελεύθερου διαλόγου!
Αταλάντευτος στόχος μας είναι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία
Το βλέμμα μας είναι προσηλωμένο και στα παιδιά που κοπιάζουν καθημερινά. Που σηκώνονται το πρωί ή που κοιμούνται αργά τη νύχτα για ένα αβέβαιο μεροκάματο. Στο χωριό ή στην πόλη, στο χωράφι ή στο εργοστάσιο. Αταλάντευτος στόχος μας είναι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία.
«Δεν μπορούν 2.000 άτομα να αναστατώνουν την ζωή 4 εκατομμυρίων, κοστίζοντας ταυτόχρονα και μερικά δισεκατομμύρια στην εθνική οικονομία!»
Μόλις προχθές, η Ελλάδα που λαχταρά να τρέξει μπροστά ένιωσε και πάλι γύρω της τα σκουριασμένα φρένα που θέλουν να την κρατούν καθηλωμένη. Κι έτσι, μερικοί γραφειοκράτες συνδικαλιστές ταλαιπώρησαν εκατομμύρια πολίτες. Με μία απεργία που έγινε γιατί; Γιατί με τις νέες ρυθμίσεις, οι επαγγελματίες εργατοπατέρες χάνουν τα προνόμια τους! Τα σωματεία γίνονται αντιπροσωπευτικά και θα λογοδοτούν! Και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται, πλέον, από την πλειοψηφία των εργαζομένων κι όχι από μικρές ομάδες σε σκοτεινά γραφεία. Γι’ αυτό ακριβώς θέλησα να παρέμβω και προσωπικά στο θέμα. Για να μιλήσω στο όνομα των πολλών κατά της αυθαιρεσίας των λίγων. Και να δηλώσω ότι, επιτέλους, δεν μπορούν 2.000 άτομα να αναστατώνουν την ζωή 4 εκατομμυρίων, κοστίζοντας ταυτόχρονα και μερικά δισεκατομμύρια στην εθνική οικονομία!
«Να μην παίζετε μέσα στους γνωστούς κανόνες του παιχνιδιού αλλά να τους αλλάζετε συνεχώς προς το καλύτερο!»
Στην πρώτη μου συνέντευξη, το 1993, όταν ήμουν 25 ετών, είχα ερωτηθεί, πώς θα έβλεπα τον εαυτό μου ύστερα από δέκα χρόνια και αν θα γινόμουν πολιτικός. Θυμάμαι πως είχα απαντήσει ότι αν κάποιος έμπαινε στην πολιτική στα 40 του και έχοντας κάνει, προηγουμένως, ενδιαφέροντα πράγματα, μένοντας αλώβητος από το τοξικό περιβάλλον, τότε θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερο. Γιατί δεν θα ήταν υποχρεωμένος να παίξει μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού.
Στα 50 μου χρόνια, τώρα, βρίσκομαι, στην άλλη «όχθη» για να επαναλάβω ακριβώς την ίδια άποψη. Όχι σαν συμβουλή, αλλά σαν παρότρυνση: Να κάνετε, παράλληλα με τη συμμετοχή σας στα κοινά και ενδιαφέροντα πράγματα για σας και για τους άλλους. Να κρατάτε σαν θησαυρό την ανεξαρτησία σας. Και, κυρίως, να μην παίζετε μέσα στους γνωστούς κανόνες του «παιχνιδιού». Αλλά να τους αλλάζετε συνεχώς προς το καλύτερο!».
πηγή:https://www.star.gr
Αναρτήθηκε από :Μανώλης Πεχλιβανίδης
Απάντηση