Δεν είναι εύκολο για τους γονείς να ακούσουν ότι το παιδί τους έχει διαγνωστεί με αυτισμό και να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή τους θα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που ανέμεναν. Η καθημερινή ζωή με ένα παιδί με ειδικές ανάγκες παρουσιάζει πολλές «μοναδικές» προκλήσεις. Πως αντιμετωπίζουν οι γονείς το γεγονός ότι το παιδί του έχει αυτισμό; Πως αντεπεξέρχεται αμέσως μετά το αρχικό πλήγμα; Όσο καλά προετοιμασμένος και αν νιώθει πως είναι ένας γονέας μετά από μήνες που έχει ξοδέψει ανησυχώντας για την ανάπτυξη του παιδιού του και μετά από ατελείωτες επισκέψεις σε ειδικούς, ακούγοντας ότι το παιδί του έχει διαγνωστεί με αυτισμό, νιώθει συνήθως συγκλονισμένος.
Πολλοί γονείς και ψυχολόγοι χαρακτηρίζουν τη διάγνωση σαν ένα είδος «θανάτου». Συγκεκριμένα, «με τη διάγνωση του αυτισμού, το όνειρο πεθαίνει». Φυσικά, εφόσον το παιδί είναι ζωντανό, το αίσθημα της απώλειας δεν ανταποκρίνεται και τόσο στην πραγματικότητα των περισσότερων γονέων και οικογενειών. Με πολλούς τρόπους, η διάγνωση του αυτισμού παρουσιάζει το «θάνατο» του ιδανικού παιδιού και της ζωής που φαντάζεται ένας γονέας ότι θα είχε, γεμάτο από ποδοσφαιρικούς αγώνες και παιχνίδια με το παιδί του, ιδιαίτερα μαθήματα μπαλέτου και διανυχτερεύσεις σε συνομηλίκους. Η διάγνωση αφήνει τον γονιό αντιμέτωπο με κάτι εντελώς νέο και άγνωστο, και που μπορεί να κάνει τους γονείς να νιώθουν φοβισμένοι. Είναι πολύ πιθανόν οι γονείς να βιώσουν ποικίλα αισθήματα. Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να είναι θυμός,έντονη οδύνη, φόβος και βαθιά λύπη. Μερικοί γονείς μπορεί να νιώσουν ενοχή, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί κατ’ ακρίβεια να νιώσουν ανακούφιση που τελικά έχουν μια διάγνωση για το ποιο είναι το πρόβλημα του παιδιού. Τη μια στιγμή μπορεί οι γονείς να νιώθουν ότι θέλουν να ουρλιάξουν, και την επόμενη στιγμή το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να κλάψουν. Κάθε άτομο παρουσιάζει τα δικά του συναισθήματα με διαφορετική ένταση.
Προχωρώντας, υπάρχουν κάποιες απλές και βασικές στρατηγικές τις οποίες ένας γονέας μπορεί να εφαρμόσει σε ατομικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, οι εισηγήσεις αυτές λειτουργούν προληπτικά έτσι ώστε οι γονείς να μην καταρρεύσουν. Όταν οι γονείς βρίσκονται σε μια συναισθηματική αμφιταλάντευση, το παιδί τους τη συγκεκριμένη στιγμή τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Έτσι, θα πρέπει να δώσουν οι ίδιοι στον εαυτό τους χρόνο για να επουλωθεί η «πληγή». Μπορεί να χρειαστεί να απουσιάσουν από την εργασία τους κατά τη διάρκεια της θλίψης τους. Θα ήταν καλό να αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο να κλάψει, να φωνάξει ή οτιδήποτε άλλο το οποίο μπορεί να βοηθήσει στο να ελευθερωθούν τα συναισθήματα τους.Επίσης, όσο πιο γρήγορα ξεκινήσει η θεραπεία για το παιδί τόσο πιο σύντομα θα υπάρξει θετική αλλαγή. Με άλλα λόγια, αρχίζοντας με θεραπεία είναι ο καλύτερος τρόπος για την αποδοχή της διάγνωσης. Όσο πιο σύντομα ξεκινήσει η θεραπεία τόσο πιο σύντομα θα υπάρξει κάποια θετική αλλαγή στο παιδί και οι γονείς μπορούν να ξεκινήσουν να βλέπουν ότι η κατάσταση του παιδιού δεν είναι μάταιη. Η συζήτηση σχετικά με τα συναισθήματα των γονιών με κάποιον τον οποίο οι γονείς εμπιστεύονται είτε αυτός είναι φίλος ή συγγενής μπορεί να δώσει μεγάλη ανακούφιση.
Επιπλέον, η εκπαίδευση σχετικά με το τι είναι ο αυτισμός, θα κάνει τους γονείς πιο ικανούς να πάρουν σωστές αποφάσεις σχετικά με το παιδί τους. Οι γονείς πρέπει να έχουν υπόψη ότι δεν πρέπει να επιλύσουν όλα τα προβλήματα του παιδιού από την πρώτη στιγμή. Ένα ακόμα σημείο που είναι πολύ βοηθητικό είναι να διατηρήσουν ένα καθημερινό πρόγραμμα. Η στρατηγική αυτή μπορεί να επαναφέρει την τάξη στην οικογενειακή ζωή σε μια τέτοια στιγμή η οποία μπορεί να είναι χαοτική. Οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν τον εαυτό τους και ότι θα πρέπει να κάνουν καθημερινά δραστηριότητες για τους ίδιους οι οποίες θα τους κάνουν να νιώσουν καλύτερα. Τέλος, οι προαναφερόμενες στρατηγικές θα βοηθήσουν τους γονείς να μην καταρρεύσουν. Παρ’ όλα αυτά, πολλές φορές υπέρ-φορτίζονται από τα συναισθήματα τους και δεν είναι ικανοί να λειτουργήσουν ή να φροντίσουν το παιδί τους ή και τα άλλα παιδιά της οικογένειας. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει οι γονείς να επισκεφθούν ένα εκπαιδευμένο ψυχολόγο/θεραπευτή ο οποίος θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν τις συναισθηματικές τους δυσκολίες.
Απάντηση