Πρώτον, δεν το αξίζεις. Και δεύτερον διότι, αν το επιτρέψεις, θα σου γυρίσει το μάτι, θα τη δεις αλλιώς τη φάση, και σε κόβω να πηγαίνεις στο άλλο άκρο, αδιαφορώντας για ό,τι έχει να κάνει με τα γονεϊκά σου καθήκοντα. Κακό πράγμα η υπερβολή, κοπελιά, πολύ κακό. Από όποια πλευρά κι αν την κοιτάξεις. Όχι μόνο διότι δεν σου επιτρέπει να δεις καθαρά, αλλά και γιατί μπορεί να σου κάνει άνω κάτω τη ζωή για πλάκα, αφήνοντας σε να αναρωτιέσαι, αφότου ο κυκλώνας περάσει και τα σαρώσει όλα στο πέρασμα του, τι στα αλήθεια συνέβη.
Εξαντλημένη είσαι, αυτό συνέβη. Κι αν είσαι και εργαζόμενη μητέρα, τα πράγματα είναι ακόμη δυσκολότερα, εις ότι έχει να κάνει με τα διαβολάκια, τα οποία θα πρέπει να κάνεις καλά και να τους προσφέρεις την άπλετη προσοχή και φροντίδα σου. Όταν λοιπόν διαπιστώσεις ότι είσαι στα όρια σου, δύο είναι οι δρόμοι που σου παρέχονται: όσα πρέπει να ακολουθήσεις και όσα να αποφύγεις. Πριν έρθουν τα χειρότερα:
Τι να ΜΗΝ κάνεις:
Μην παραμελείς εντελώς τη ζωή σου. Σίγουρα, τα παιδιά σου είναι η απόλυτη προτεραιότητα σου, αλλά όχι και η μοναδική. Το ότι έχεις γίνει μαμά, δεν σημαίνει ότι και όλη η υπόλοιπη ζωή σου έλαβε τέλος. Αντιθέτως, εξακολουθεί να υπάρχει, και οφείλεις να τη φροντίσεις με την ίδια επιμέλεια, όπως και παλιά.
Μην βγάλεις όλο τον θυμό και την κούραση σου στα παιδιά σου. Είναι η εύκολη λύση για ξέσπασμα, αλλά όχι και η ιδανική. Και όχι μόνο επειδή θα πρέπει μετά να τα ξαναπάρεις με το μέρος σου. Αλλά και διότι δεν μπορεί να σου προσφέρει τίποτα, πέραν ίσως από ορισμένα ζευγάρια απορημένα ματάκια να σε κοιτούν…
Μην προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα απόλυτα μόνη σου. Το να χρησιμοποιήσεις κάθε διαθέσιμη βοήθεια, είτε λέγεται γονείς και πεθερικά, είτε και κάποια γυναίκα να σε βοηθά, δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη στις μέρες μας, Ειδικά αν εργάζεσαι, καθ’ ότι..
Μην εγκαταλείψεις τη δουλειά σου, για να αφιερωθείς σε αυτά. Πέραν από διέξοδο δημιουργικότητας και αίσθησης ότι κάνεις κάτι και για σένα, μπορεί να αποτελεί και σημαντικό επιπρόσθετο βιοποριστικό έσοδο. Συνεπώς, αν είσαι ήδη στα όρια των σωματικών σου αντοχών, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να προσπαθήσεις ακόμη περισσότερο, για να εξοικονομήσεις δυνάμεις για τη συνέχεια, έτσι;
Μην τα παρατάς και μην απογοητεύεσαι. Δύσκολες στιγμές και ζόρια θα υπάρξουν πολλά, είσαι ακόμη στην αρχή. Απλά ενημερωτικά…
Τι να κάνεις:
Κρούσε καμπανάκια στον άντρα σου. Επισήμανε του ότι οι ευθύνες από εδώ και πέρα θα μοιραστούν κατά απόλυτη ισότητα. Και δώσε του να καταλάβει ότι δεν πρόκειται για μία ζωή να παραμείνεις η δούλα του σπιτιού, αγκαλιά με παιδικές μύξες και ατελείωτες στοίβες άπλυτων ρούχων.
Βρες χρόνο για σένα. Κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα, που θα είναι όλη δική σου, και την οποία δεν θα μπορεί να διαταράξει κανείς, για κανένα λόγο. Είναι η στιγμή της χαλάρωσης, ανάπαυσης και φόρτισης των μπαταριών σου για το σκληρό υπόλοιπο που απομένει, και δεν θα την διαπραγματευθείς για κανένα λόγο.
Ξεκίνα κάποια δραστηριότητα που να σε ευχαριστεί ή που να μπορεί να σε αποφορτίσει και ηρεμήσει. Συμβουλευτικές συνεδρίες με ειδικό μπορούν να σου παράσχουν όλη την ψυχολογική στήριξη που αναζητάς, και να σου δείξουν άλλους δρόμους διαχείρισης του προβλήματος, που πλέον φαντάζει βουνό στα μάτια σου.
Θέσε αυστηρά όρια στα παιδιά. Δεν θα αλωνίζουν και δεν θα σε τρελαίνουν, πάει και τελείωσε, Αυστηροί κανόνες θα τεθούν, τα ίδια θα συμμαζευτούν, και όλοι θα διευκολύνουν όλους, με υπεύθυνο και σωστό τρόπο. Εσύ τα διαπαιδαγωγείς σχετικά, μην το ξεχνάς. Συνεπώς, κάνε κουμάντα.
Πάρε απόφαση ότι δεν θα καταρρεύσεις. Και δεν θα τα παρατήσεις. Και θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς, έως του σημείου που οι προσωπικές σου αντοχές επιτρέπουν. Είσαι και εσύ άνθρωπος, και δεν θα πατήσεις κανενός είδος pause στη ζωή σου, για όποιον λόγο. Τον έχεις παραμελήσει τον εαυτό σου, ναι. Ώρα να τον κοιτάξεις ξανά. Για να ξαναγίνεις μία ευτυχισμένη μαμά, κάτι που έχεις ξεχάσει τον τελευταίο καιρό…
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΟΡΕΥΤΑΚΗΣ
Απάντηση