Πρόκειται για ένα φυσιολογικό συναίσθημα, που πλημμυρίζει ένα άτομο όταν αντιλαμβάνεται ότι κάποιος άλλος μπαίνει σε μια δική του, στενή δυαδική σχέση, απειλώντας να την εξουδετερώσει ή τουλάχιστον να εξουδετερώσει την αποκλειστικότητά της.
Γι’αυτό συνήθως ζηλεύει το μεγαλύτερο το μικρότερο παιδί.
Όταν ένα παιδί έχει ζήσει δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια ως το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των γονιών του, του είναι δυνατόν να μην αισθάνεται ότι το νέο μέλος της οικογένειας είναι η αιτία να παραγκωνιστεί και να χάσει τα… κεκτημένα.
Πώς να δεχτεί ότι η δική του μητέρα δίνεται κάπου αλλού ή ότι ο δικός του πατέρας ενδιαφέρεται και για άλλον;
Στην πραγματικότητα, το παιδί δεν ζηλεύει τον… αντίπαλο, επειδή του παίρνει τη μητέρα του, αλλά ζηλεύει όλα εκείνα, που το καινούριο μωρό λαμβάνει από τους γονείς.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις πάλι, που ισχύει το αντίθετο (το μικρότερο να ζηλεύει το μεγαλύτερο) και μάλιστα η ζήλια μπορεί να είναι εντονότερη. Αυτό γίνεται, όταν οι γονείς δίνουν περισσότερη σημασία στο πρωτότοκο παιδί, για να μη νιώθει παραγκωνισμένο ή γιατί είναι πιο αυτόνομο άρα και πιο ξεκούραστο για εκείνους.
Συχνά η επιθετικότητα ενός παιδιού εκτονώνεται πάνω στο αδελφάκι του ακόμη κι αν ο κύριος στόχος του είναι οι γονείς. Αν ένα παιδί αισθάνεται αδικημένο ή παραγκωνισμένο είναι πιο εύκολο να θυμώσει με ένα εξίσου αδύναμο μέλος της οικογένειας παρά με τους γονείς.
Για να καταλάβετε ένα παιδί, που ζηλεύει, θα πρέπει να προσπαθήσετε να κοιτάξετε τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία και να μπείτε στη θέση του. Ίσως έτσι πάψει να σας σοκάρει η συμπεριφορά του.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε με σαφήνεια τους λόγους, για τους οποίους μαλώνετε το παιδί μας και όχι παρορμητικά.
Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να καταλάβετε ότι δε μπορείτε να επιβάλετε στα παιδιά μας πώς να σκέπτονται ή να νιώθουν το ένα για το άλλο. Μπορείτε να τους διδάξετε, όμως, πώς να συμπεριφέρονται και ποιες αντιδράσεις είναι αποδεκτές. Το αίτημα «να αγαπάς το αδελφάκι σου» μόνο ενοχές μπορεί να δημιουργήσει.
Αντίθετα, είναι σημαντικό να δείξετε ότι και τα αρνητικά συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποδεκτά, ενθαρρύνοντάς τα να τα εκφράσουν με τρόπους που δεν πληγώνουν.
Απάντηση